دوربین های کنترل تردد در رویان _ به گزارش پایگاه خبری سبقت آزاد، بنا به اعلام مراکز معتبر جهانی، عامل اصلی بیش از 50 درصد تصادفات مرگبار جاده ای، سرعت غیرمجاز است. تجربه نشان داده که با کاهش تنها 5% سرعت متوسط ترافیک در بزرگراهها، بیشتر از 20% از آمار تصادفات مرگبار کاهش می‌یابد.
در سال 2003 کشور فرانسه با نصب و راه اندازی 1000 دوربین راداری کنترل سرعت، 30% تلفات جاده‌ای را کاهش داد.
در حقیقت کنترل سرعت در یک کشور مستلزم وجود قوانین جامع و فراگیر جهت کنترل سرعت و همچنین نظارت بر اجرای صحیح قوانین می‌باشد. از پارامترهای اصلی کنترل سرعت در جاده‌های یک کشور، تعیین محدوده سرعت مجاز است.
با در نظر گرفتن کیفیت خودروها، سیستمهای ایمنی خودروها، وضعیت مسیر‌و رفتار ترافیکی مشخص می شود.
برای مثال در بزرگراههای کشور آلمان، به دلیل ایمن بودن جاده‌ها و بالا بودن کیفیت و استانداردهای ایمنی خودروها، هیچگونه محدودیت سرعت وجود ندارد.
در اجرای صحیح قوانین کنترل سرعت، علاوه بر حضور مستمر پلیس، نصب دوربینهای کنترل سرعت و ابزار سرعت سنج در جاده ها لازم است تا بتوان در شرایط جوی مختلف به صورت هوشمند و اتوماتیک، سرعت خودروها را کنترل نمود.
این دوربین‌ها به دو روش راداری و لیزری کار می‌کنند. دوربین سرعت سنج، ترکیبی از یک فرستنده و یک گیرنده رادیویی است که درون یک مجموعه قرار گرفته اند. فرستنده با ایجاد نوسان در جریان الکتریکی باعث افزایش و کاهش ولتاژ جریان تحت یک فرکانس مشخص می‌شود.
زمانی که جریان الکتریکی به نوسان در می‌آید، انرژی به شکل موج الکترومغناطیسی در هوا پیش می رود. به طور معمول در فرستنده ها از یک تقویت کننده برای افزایش شدت انرژی الکترومغناطیسی و همچنین یک آنتن برای انتشار امواج در هوا استفاده می‌شود.
فرآیندی که در گیرنده رادیویی رخ می‌دهد، دقیقاً برعکس فرآیندی است که در فرستنده می‌گذرد، یعنی امواج الکترومغناطیسی توسط یک آنتن جمع آوری و سپس به جریان الکتریکی تبدیل می‌شوند.
رادار دستگاهی است که از امواج رادیویی برای کشف اهداف مختلف و یا نظارت بر شرایط استفاده می‌کند و تعیین فاصله، ساده ترین هدف رادار محسوب می‌شود. دستگاه رادار موج رادیویی تقویت شده‌ای، ارسال می‌کند و منتظر بازتاب یا انعکاس آن می‌ماند.
اگر خودرو یا شیء دیگری در مسیر موج باشد، بخشی از انرژی الکترومغناطیسی را به شکل موج به دستگاه رادار باز می‌گرداند.
لیدار هم مثل رادار با محاسبه زمان رسیدن نور مادون قرمز منعکس شده از خودرو و ضرب این عدد در سرعت نور، فاصله خودرو تا دستگاه را محاسبه می‌کند.اما برای محاسبه سرعت خودرو، رگباری از لیزر مادون قرمز را در زمانی بسیار کوتاه به سوی خودروی در حال حرکت روانه می‌کند .
سپس این سیستم با مقایسه فواصل مختلف می‌تواند سرعت خودرو را محاسبه نماید. لیدار در مدت کمتر از نیم ثانیه حدود چند صد نمونه فاصله تهیه می‌کند، لذا دقت محاسبه آن بی نهایت زیاد است.
دوربینهای لیزری یا لیدار هم مانند دوربینهای راداری می‌تواند دستی، قابل حمل و یا قابل نصب در بزرگراه ها و جاده ها باشد. در نمونه های دوربین خودکار، اشعه لیزر تحت زاویه‌ای تابیده می‌شود تا تمام عرض بزرگراه را پوشش دهد.
دوربین عکس کوچکی می‌اندازد تا تصویر پلاک خودرو را ثبت کند. اخیراً رانندگان خاطی با استفاده از صفحه های حساس به نور از مکان دوربینهای پلیس آگاه می‌شوند.
یا با پوشاندن پلاک خودرو با ماده ای پلاستیکی، میزان بازتابندگی در برابر نور را کاهش می‌دهند .تا عملکرد این دوربین‌ها را مختل نموده و از چنگ قانون فرار کنند. همچنین استفاده از لامپهای ال ای دی نیز از پیشرفته ترین روش آنها برای فرار از دوربین‌ها می‌باشد.
دوربین کنترل سرعت سیستمهای حمل و نقل هوشمند برای کنترل محدوده سرعت، تشخیص سرعت غیرمجاز خودروها و تعیین سرعت متوسط ترافیک در اتوبان‌های شهری، جاده ها و بزرگراهها به کار می‌روند.
سنسور دوربینهای سرعت سنج دارای انواع راداری، لیزری، ویدئویی و لوپ می‌باشند. برای اعمال قانون، تعیین سرعت میانگین ترافیک، شمارش تردد خودروها و . . . باید سرعت سنج به کار گرفته شود. با مدیریت هوشمند کنترل سرعت، می توان تا 50% آمار تصادفات مرگبار جاده ای را کاهش داد.
با افزایش سرعت متوسط خودروها، آمار تصادفات مرگبار در جاده ها به صورت غیرخطی افزایش یافت.
دوربینهای لوپ مغناطیسی فاقد توانایی مناسب در تشخیص خودروهای با سرعت غیرمجاز بوده و در بزرگراهها کارایی لازم را ندارند، چرا که نمی توانند سرعتهای بالای خودروها را تشخیص دهند.
در دهه 1990 دوربین راداری نسل دوم استقراری به بازار عرضه شد که بسیاری از مشکلات عملکردی و هزینه های بالای نگهداری دوربینهای نسل اول را نداشتند.
هر چند که مشکل اساسی هر دو نسل این بود که امکان تعیین سرعت خودروها در خطوط مختلف بزرگراه را نداشتند. از این رو دوربینهای نسل دوم فقط برای مسیرهای کم تردد کارائی داشتند.
از سال 2000 جهت کنترل سرعت از سرعت سنج لیزری و جهت تعیین سرعت متوسط ترافیک از سرعت سنج ویدئویی استفاده می‌شود.
این سیستم‌ها در مسیر خودروهای عمومی (برای مثال مسیر مخصوص تردد اتوبوس‌های شهری) قرار می‌گیرند و همه ترددها را ثبت می‌کند. در صورتی که پلاک خودروی عبوری فاقد مجوز لازم باشد، آن خودرو به عنوان متخلف شناخته خواهد شد.
این سیستم‌ها در تقاطع‌ها نصب می‌شوند و در صورتی که خودرو زمانی که چراغ قرمز است از تقاطع عبور کند برای آن جریمه در نظر خواهد گرفت. همچنین اگر خودرو بر روی خط عابر پیاده ایستاده باشد جریمه مربوط به آن برای آن ثبت خواهد شد.
سرعت خودرو هنگام عبور از دوربین، ثبت می‌شود و در صورتی که بیش از حد مجاز باشد، تخلف سرعت ثبت خواهد شد. محدودیت این سیستم‌ها این است که رانندگان با دانستن محل نصب دوربینهای سرعت سنج سرعت خود را در محدوده دوربین کاهش داده.
پس از گذر از دوربین می‌توانند سرعت خود را افزایش دهند بدون اینکه جریمه شوند. کاهش سرعت در زیر دوربینهای سرعت سنج خود بعضاً سبب حادثه می‌شود.
در این سیستم‌ها زمان عبور خودرو از سامانه ثبت تردد اول ثبت می‌شود. سامانه بعدی را به گونه ای قرار می‌دهند که خودرو به ناچار از آن نیز بگذرد. بنابراین زمان تردد خودرو در سامانه دوم هم ثبت می‌شود.
با دانسته بودن فاصله بین دو سامانه، سرعت متوسط خودرو در میان دو سامانه محاسبه می‌شود؛ بنابراین حتی اگر خودرو در زیر دوربین ترمز کند و در بین دو سامانه با سرعت غیرمجاز به مسیر خود ادامه دهد، سرعت متوسط آن غیرمجاز بوده و برای آن تخلف سرعت متوسط ثبت می‌شود.
این سامانه‌ها بر روی خودروهای گشتی نصب می‌شوند و پلاک خودروها و مکان پارک آنها را ثبت می‌کند و در صورتیکه خودرو در محل غیرمجاز پارک کرده باشد برای آن خودرو تخلف ثبت می‌شود.
این سامانه‌ها در ورودی، خروجی. یا در میان محدوده‌های طرح ترافیک نصب می‌شوند و با ثبت همه ترددها، موجب ثبت تخلف برای خودروهای عبوری غیرمجاز می‌شود.
این سامانه‌ها در مسیرهای شهری و بین شهری که برای آنها عوارض در نظر گرفته شده نصب می‌شوند.
وقتی که خودرو از محل نصب دوربین عبور کند، برای آن عوارض در نظر گرفته می‌شود.
برای آشنایی با انواع دوربین های دیگر با ایمن اندیشان خزر همراه باشید.
ایران، مازندران، آمل سبز میدان مجتمع میرداماد طبقه دوم واحد 2
